พริก ๑ หมายถึง [พฺริก] น. ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Capsicum วงศ์ Solanaceaeผลมีรสเผ็ด มีหลายชนิด เช่น พริกขี้หนู (C. frutescens L.),พริกหยวก พริกชี้ฟ้า (C. annuum L.).
น. กับข้าวชนิดหนึ่งเอามะพร้าวตําจนมีนํ้ามันออกมา ใส่เกลือกับนํ้าตาลมีรสหวานเค็ม, เครื่องจิ้มผลไม้เปรี้ยวเป็นต้น ทำด้วยพริก เกลือ และน้ำตาล.
ดู ขี้หนู ๑ (๑).
น. ชื่อผัดชนิดหนึ่ง ใช้เครื่องปรุงคล้ายแกงเผ็ด แต่ไม่ใส่เครื่องเทศผัดกับนํ้ามัน, เครื่องปรุงแกงเผ็ด เรียกว่า เครื่องพริกขิง.
น. พริกหั่นหรือตําละเอียดแช่ในนํ้าส้มใช้เป็นเครื่องปรุงรสอาหาร,พริกนํ้าส้ม ก็เรียก.
น. พริกแห้งเม็ดยาวมาจากต่างประเทศ.
น. พริกดอง.
ดู เดือยไก่.